نویسه جدید وبلاگ
مرز دانش
مرز دانش كه ز گهواره بود تا لب گور
هركه اين راه برود هم بشود چشمه نور
گر بخوري همه گوشت هم بشوي مست به قوچ
شادمان گر بشوي بر عسلُ هم شاد كلوچ
مهد برخنده شوي چون همه يخچال و چه توچ
خواب خوش گر بكني هان همه هيچ، همه پوچ
چون به مردان حقيقت برسي از حضور
هر كه اين راه برود هم بشود چشمه ي نور
عالمان ختم مصافند به رباينده ي خود
قاصدان فهم حقايق نكنند ني سِرِ مُد
شاهدان ره بسپارند و كه مستغرق هُد
جاهدان جان بدهند مست خدايي چه هُدهُد
اهل دانش بشوي گل به سرانجام وبه جور
هر كه اين راه برود هم بشود چشمه ي نور
پاره سنگي كه ببيني كه ز آب گشته چه تور
ميل بر ماندن بي چشم و بگرديده چه كور
هر جفا كار خدا كرده فراموش حضور
چون نداري كه سواد طعنه زنند كه چه جور
چون كه موسي تو بِرَد تشنه ي دانش سِرِ طور
هر كه اين راه بروَد هم بشود چشمه ي نور
از غلامي نهراس چون كه كشي بار زمان
گر بيابي كه ز او دانش خود اصل جهان
دل ز دانش بشوَد سبزه ي ميدان توان
گر به جد آب حياتش بدهي دانش جان
چون كه ميرزا بشوي قائد بر مكتب حور
هر كه اين راه برود هم بشود چشمه ي نور
زلف در هم شده از باد خزان ، جمع بشود
اشك بر تارك جان گشته روان، جمع بشود
ميل بر عامه سواد است چه گران ، جمع بشود
لطف حق شامل مردان ،بدان جمع بشود
شُهرتي گر تُ بخواهي كه سواد است به حضور
هر كه اين راه برود هم بشود چشمه ي نور
عاشقان دانش ِ دل هم كه بجويند ز نگار
سوز مردان دراويش همه گلخن شده كار
بر مرادت غم استاد اجل مهر بهار
جان خود شسته ز گِل هاي چه شور رغم فگار
حال مست (حائر) شر منده بگيرد سر شور
هر كه اين راه برود هم بشود چشمه ي نور
(سروده ي يكم خرداد سال هفتاد شمسي)
